Ulga w czasie podróży, czyli jak nie dać się chorobie lokomocyjnej?

Choroba lokomocyjna– choroba ruchu– schorzenie wywołane podczas poruszania się dowolnymi środkami transportu. Z chorobą lokomocyjną zmaga się wiele osób, niezależnie od wieku i płci.

Co to jest choroba lokomocyjna?

Chorobą lokomocyjną (łac.kinetosis) określa się nudności i wymioty pojawiające się u niektórych osób zwłaszcza dzieci podczas podróży samochodem, samolotem, statkiem. Choroba pojawia się, gdy ruch pojazdu zakłóca zgodność między tym co widzą oczy a tym co odczuwa mechanizm równowagi w uchu wewnętrznym. Oczy przyzwyczajają się do ruchu, lecz ucho wewnętrzne nie, wskutek czego mózg otrzymuje sprzeczne informacje. Mózg reaguje na inne siły powstające podczas jazdy (hamowanie, przyspieszanie, kiwanie) co w efekcie skutkuje brakiem zgodności tych bodźców z określoną sytuacją. Sprzeczność sygnałów autonomiczny system nerwowy odbiera jako objaw zatrucia, stąd wywołuje wymioty by oczyścić organizm. Choroba zwykle ustępuje wkrótce po zakończeniu podróży i nie daje powikłań jednak w ciężkich przypadkach może dojść do wycieńczenia organizmu.

Dotyka głównie dzieci w wieku 2 -12 lat a najczęściej między 4 a 10 rokiem życia, ale cierpią na nią również dorośli. Objawy choroby lokomocyjnej zaczynają ustępować po ukończeniu 6 roku życia jednak u niektórych pacjentów dolegliwości utrzymują się przez całe życie lub pojawiają się dopiero w wieku dorosłym.

We wczesnym etapie życia układ nerwowy człowieka nie jest jeszcze w stanie harmonijnie zsynchronizować docierających do niego bodźców. Występowanie choroby lokomocyjnej u dzieci i dorosłych jest związane z pewnymi zaburzeniami w obrębie ucha wewnętrznego. Za zachowanie równowagi i odbieranie wrażeń słuchowych odpowiada błędnik, który u dzieci jest jeszcze niedostatecznie wykształcony. W późniejszym okresie życia częściej chorują osoby płci żeńskiej niż męskiej. Dotyczy to kobiet w ciąży i w okresie menstruacji. Choroba lokomocyjna oprócz tradycyjnych objawów jak nudności, wymioty czy nawet oczopląs może powodować utratę równowagi odczuwalną zaraz po wyjściu z pojazdu. Często dochodzą do tego szumy uszne, bladość skóry, słabe tętno i trudności z oddychaniem. W momencie, gdy podróżujemy ciasnymi i dusznymi pojazdami choroba lokomocyjna może się nasilić. Dodatkowo na występowanie choroby lokomocyjnej może wpływać brak widocznego horyzontu, czytanie, granie na konsolach gier, wideo, zła wentylacja kabiny pojazdu, nieodpowiednia dieta oraz inne czynniki.

Objawy

Choroba lokomocyjna powoduje szereg nieprzyjemnych objawów które znacznie uprzykrzają podróżowanie różnymi środkami lokomocji.

Chorobie lokomocyjnej towarzyszyć mogą różne objawy takie jak:

• przyspieszenie oddechu, poty, wrażenie omdlewania

• złe samopoczucie

• nudności i wymioty

• utrata apetytu

• bladość lub zasinienie skóry

• niewielki ból brzucha i biegunka

• zawroty i bóle głowy

• zmęczenie, osłabienie

• nadwrażliwość na zapachy i zaburzenia w prawidłowym odbiorze smaków

• suchość w ustach lub ślinotok

Jak zapobiegać?

Istnieje wiele prostych sposobów radzenia sobie z tym problemem, które łagodzą a nawet całkowicie redukują jej objawy i nie wymagają konsultacji lekarskiej.

• można wypróbować leki przeciwwymiotne, które można kupić w aptece bez recepty. Mogą one wywoływać senność, więc należy dobrać odpowiedni dla siebie

• siadać przodem do kierunku jazdy

• podczas jazdy unikać nagłych skrętów gwałtownego przyspieszenia i hamowania

• W autobusie i pociągu wybierać miejsce jak najdalej od osi kół

• przed wyjazdem nie pić napojów gazowanych

• być wypoczętym i wyspanym przed podróżą

• godzinę przed podróżą należy zjeść lekki posiłek

• aby ustrzec się odwodnienia podczas podróży regularnie popijać zimną wodę

• w miarę możliwości należy robić przerwy w podróży

• jeśli objawy są bardzo silne połóż się z zamkniętymi oczami i staraj się nie ruszać głową

• gdy wystąpią mdłości zamknąć oczy i głęboko oddychać

Objawy choroby lokomocyjnej można łagodzić, jednak trudno wyleczyć się z niej. Potrafi ona wrócić w różnych momentach życia człowieka. Dolegliwości choroby lokomocyjnej minimalizują również zimne okłady kładzione na kark, guma miętowa czy cukierki miętowe.

Terapie alternatywne

• istnieją dowody, że herbata imbirowa może zmniejszać nudności

• niektórym ludziom pomagają opaski do akupresury, które uciskają pewien punkt nad nadgarstkiem lub elektroakupresura.

Jeśli objawami choroby lokomocyjnej są silne bóle brzucha i silne wymioty należy skorzystać z pomocy lekarza: laryngologa, neurologa, okulisty.

Leki na chorobę lokomocyjną

Przed podróżą można zażyć dostępne w aptece bez recepty preparaty. Leki na chorobę lokomocyjną mają właściwości wyciszające oraz znacznie łagodzące dyskomfort podczas jazdy. Najczęściej trzeba je połknąć pół godziny przed wyruszeniem w trasę. U dzieci poniżej 3 roku życia a często i poniżej 6 roku życia nie można stosować środków farmakologicznych w walce z chorobą lokomocyjną. Dzieci od 3 miesiąca życia mogą zażywać leki homeopatyczne na przykład Boiron Cocculine. Dla dzieci od 3 roku można podawać preparaty roślinne z imbirem, które łagodzą skołowanie i odruchy wymiotne podczas podróży na przykład: lizaki Automotki, Syrop Lokomotiv, tabletki do ssania Lokomotiv, Lokovita, saszetki LokoMoto, Aviomarin Natural, opaska na nadgarstek Sea-Band.

W aptece dostępne są bez recepty tabletki przeciwwymiotne z dimenhydraminą Aviomarin od 6 roku życia, zapobiega chorobie lokomocyjnej zmniejsza nudności i wymioty, działa lekko uspokajająco i przeciwuczuleniowo, a także lek na chorobę lokomocyjną homeopatyczny Heel Vertigoheel od 12 roku życia.